Over nestdrang, lijstjes en de matchende verzorgingstas

De kracht van hormonen heeft me al meermaals verbaasd sinds ik zwanger ben. Die befaamde nestdrang lijkt me de laatste weken ook te overvallen. Ik poetste zelfs mijn berging, moet je weten. Ik las deze morgen dat dit historisch te verklaren zou zijn door het poetsen op handen en knieën, een houding die een vlotte bevalling bevordert. Bon, nog niet meteen hoe ik mijn frigo en mijn ruiten schoonmaakte maar misschien probeer ik het morgen voor het dweilen… 😉

Bij mijn lief uitte de nestdrang zich in het monteren van de buggy. Eén van de stuks waar hij een uitgesproken mening over heeft en dus mee gekozen heeft. Voor de rest van de geboortelijst kreeg ik meer carte blanche.

Een Bugaboo moest en zou het zijn en zelfs het kleur werd door meneer bepaald, koningsblauw dus. Nu kreeg ik het in mijn hoofd dat daar een mooie verzorgingstas bij zou passen maar bleek die onvindbaar…

Op het lijstje dan maar. Niet op de geboortelijst maar op de lijst van dingen die ik wil naaien voor de mini. Een lijst die ik niet te lang mag maken want er zijn zoveel ideeën maar een te lange lijst maakt me zenuwachtig. Zachtheid voor mezelf zoals ik me eerder voornam. Zeker nu de uitgerekende datum langzaam maar zeker dichter komt.

Maar die verzorgingstas, die kwam toch bovenaan de lijst. Ik vond het Berre-patroon in het babymagazine van Veritas, mooie canvas in de Modecoupon en ging aan de slag. Ik stikte binnenin nog wat extra vakken want je kan nooit genoeg zakjes hebben, toch? Of is dat alweer nestdrang?

Patroon: Berre (Veritas babymagazine)/Stof: Modecoupon

Zachtheid

Al sinds ik begon aan babydekentjes voor de mini in mijn buik, spookt het woord “zachtheid” met regelmaat door mijn hoofd. Geïnspireerd door de superzachte teddykatoen maar zeker ook door de zwangerschapsyoga.
Zachtheid als mild zijn voor jezelf, met mededogen en zonder oordeel. Wat is dat soms moeilijk! En oh, wat leer ik daarin bij!

Zachtheid voor mijn lijf.

Dat in plaats van kilometers lopen per week, nog net wat baantjes kan trekken in het zwembad.

Dat buiten adem geraakt als ik fiets aan meer dan een slakkentempo. Maar anderzijds het effect heeft op automobilisten om te stoppen als ik moet oversteken.

Dat vraagt naar rust. Met de voeten omhoog. Levenslessen uit de yoga: rusten is niet niks doen maar wel zorgen voor jezelf. Dus lig ik nu lekker te zorgen voor mezelf, met mijn voeten omhoog…

 

Zachtheid voor mijn geest.

Die soms zo vol met vanallesennogwat zit dat ik het ook  allemaal weer lijk te vergeten. Of anders mijn sleutels wel.

Die zo graag nog (te)veel wil doen maar wat rekening moet houden met dat lijf.

 

Zachtheid, ook emotioneel.

Als ik weer eens volschiet, schijnbaar zonder reden. Als de kleine dingen in het leven me tot tranen toe ontroeren. Of als ik dat bij hem zie. En die liefde, die me overspoelt. Voor hem en voor de mini, voor mijn twee mannen.

 

Zachtheid voor de baby in mijn buik.

Die zich elke dag laat voelen en ons eraan herinnert dat hij groeit. Die ons nu al leert om zacht te zijn voor onszelf. We zien hem nu al zo graag. To the moon and back.

Zachtheid, ik denk dat ik dat nog goed ga kunnen gebruiken eens hij er is…

Patroon babydeken: Cozette / Stof: les tissus du chien vert

Patroon druppelkussen: zelf getekend naar idee op Pinterest / Stof: les tissus du chien vert 

 

Twinning

Zalig vind ik het, babyspulletjes naaien. Voor een tweeling bleek dat dubbel zo fijn wegens dubbel zoveel schattigheid en dubbel zoveel plezier bij het geven!

Warme dekentjes tegen de koude van de herfst volgens het beproefd recept en slabbetjes om te smossen in stijl.

Welkom Ella en Laure!

patroon wikkeldeken: made by Jo/ stof: Linnamorata bij Sublim Shop

Wip

Uitstelgedrag…

Ik heb er wel eens last van, van uitstelgedrag. En dan vloeken. Of zuchten. En steeds opnieuw denken dat ik de volgende keer vroeger zal beginnen. Wat ik uiteraard niet doe.

Bij het vorige trouwfeest haalde ik de deadline maar net. Dit jaar ben ik naar mijn normen eeuwen op voorhand klaar. Ik maakte een jurk, vond in de solden een gilet voor erop en zowaar nog een paar accessoires. Maar die jurk krijg je dus voorlopig nog niet te zien. De lieverds trouwen op 18 juli, nog even wachten dus.

Al beloof ik niet dat de jurk hier snel daarna zal verschijnen. In naaien en bloggen loopt mijn uitstelgedrag namelijk nogal uit de hand. Tussen idee en uitwerking zit vaak schandalig veel tijd. In mijn hoofd maakte ik al zoveel stukken… Soms zitten er teveel in mijn hoofd en weet ik niet meer waaraan eerst beginnen. Ik ben geen snelle naaister dus voor die uitwerking heb ik nog meer tijd nodig. Dan duurt het vaak nog langer vooraleer ik aan foto’s geraak. De zon schijnt niet of het kleed zit in de was of mijn lief is niet thuis om foto’s te trekken. En dan nog bloggen. Soms zitten er al zinnen in mijn hoofd, soms begin ik gewoon te schrijven. Soms gaat dat heel snel, soms duurt dat dus wat langer.

Deze jurk is daar het beste voorbeeld van.

Ik wist al dat ik ze wou maken toen het patroon vorig jaar verscheen. Toen kwamen daar eerst de blousen tussen. De module blouse-jurk in de naailes, weet je wel. Na de uitdaging van de bloesjes, had ik nood aan eenvoud dus kwam er in maart eerst nog deze winterjurk van onder de naaimachine. Ondertussen lag de stof in april al te wachten. Vogels en June, dat leek me wel een match. Ik vond ze bij Georgette.

In mei was de jurk eindelijk klaar. In juni droeg ik ze de eerste keer, heel toepasselijk. Toen vond het lief ook een momentje voor een paar foto’s. En voila, in juli staat ze online. Meer dan een jaar later dus.

Maar kom. Ik draag ze graag. En misschien kan ik dan nu beginnen aan die jumpsuit die ik ook al ongeveer een jaar in mijn hoofd heb zitten?

Jurkjesliefde

Na dit marathonproject was ik toe aan snel resultaat. Iets eenvoudig dus. De Harlequin met enkel een voor- en achterpand leek me dan ook perfect. Ik zag al talloze versies passeren met hier, hier en hier een aantal uitvoeringen die mijn zin om aan dit patroon te beginnen alleen maar aanwakkerden.

Het leek lang bij een idee te blijven. Een plan om ooit, als ik eens vijf minuten tijd had, ook zo’n jurk toe te voegen aan mijn kleerkast. Kleedjes heb je nooit genoeg, toch?

Tot ik in de wintersolden een paar wollen stofjes op de kop tikte. In een daarvan zag ik meteen een Harlequin, mijn Harlequin. Soms lijkt het allemaal samen te vallen. Dat idee in je hoofd en de stof in je hand.

Mijn verwachtingen werden helemaal ingelost. Het patroon is eenvoudig en ik kreeg snel resultaat. Net wat ik zocht.

Het achterpand knipte in in twee om er een zichtbare rits in te zetten. Niet dat dat nodig was, ik krijg de jurk zo over mijn hoofd. Puur voor de sier. Omdat dat idee ook in mijn hoofd zat.

Weer een plan minder in mijn hoofd? Niet echt. De jurk was zo leuk om te maken dat er nog voor ik ze kon afwerken alweer een paar ideeën bijkwamen… Kleedjes heb je nooit genoeg, toch?

Patroon: Harlequin van La Maison Victor/Stof: Modecoupon

I’ve got the “blouse”

Ik maakte wat blouses de laatste weken. Ik ben nochtans geen blousemadam. Ik vind dat wel mooi, nochtans. Maar het blijft in mijn kast hangen. Dus ik koop dat niet meer.

Nu maakte ik er twee, een marathon en een sprintversie. Ik zit bij de naailes in de module “blouse-jurk” moet je weten. Dan hoort dat er dus bij, die blouses. Over die sprint blog ik nog wel eens, eerst degene die me meest tijd en moeite kostte en slechts met veel begeleiding van de naaijuf tot stand kwam.

Nog nooit zoveel patroonstukken, nog nooit zoveel nieuwe technieken, nog nooit zo lang gewerkt aan één kledingstuk. Vreemd genoeg wel ontspannend. Urenlang focussen op een detail zoals de mouwsplit of de zakbies. Beiden kosten me een hele naailes. Elk.

De blouse werd licht door de soepele stof. Met het imitatieleer ging ik voor stoer. Ik zocht tot ik de juiste knoopjes vond met nog wat meer leer. Een outfit voor als ik stevig ik mijn schoenen moet staan. Dat kan ik af en toe wel gebruiken.

Ik haalde de blouse dus al een paar keer uit de kast. Een primeur. Ik word misschien toch nog een blousemadam… Geen blues voor mij, I’ve got the blouse!

Patroon: Knip augustus 2014/Stof en imitatieleer: Modecoupon

Welkom Liam!

Deze post liet een beetje op zich wachten, net zoals de baby zelf zoals u hier al las. De feestdagen en zelfgemaakte cadeautjes zaten daar voor iets tussen maar vooral het vergeten foto’s maken… De kersverse ouders zijn gelukkig schatten en bezorgden mij een hoop foto’s met en zonder baby. Hieronder een paar zonder baby. Van die met baby genieten we hier, altijd leuk om te zien dat cadeautjes worden gebruikt. En geef toe, foto’s van heerlijk slapende baby’s, daar word je gelukkig van.

Het cadeautje om Liam te verwelkomen werd eigenlijk voor deze versie gemaakt en kreeg ongeveer dezelfde inhoud. Geen olifanten deze keer, wel uiltjes. Welkom Liam! Ik hoop dat je nog veel zo zalig mag slapen in je deken…

 

Patroon uiltje: zelfgetekend/ Stof: Modecoupon en Koekepeertje

Patroon slab: Skirt_as_top/ Stof: Modecoupon

Patroon wikkeldeken: Made by Jo/ Stof: Modecoupon

 

Een stukje van mezelf

Ik maakte ook vorig jaar kerstcadeaus voor mensen die ik een warm hart toedraag. Toen ik bij haar over dit initiatief las, zette dat mijn goede voornemen kracht bij.  Zelfgemaakte cadeaus vind ik sowieso leuk maar geef toe, een stukje van jezelf, dat klinkt nog zoveel leuker.

Dus gaf ik dit jaar weer stukjes van mezelf. Met veel liefde.

Het idee voor de cadeauzakjes haalde ik uit de feesteditie van La Maison Victor. De durf om te stempelen met textielverf bij haar. Erin fijne kettinkjes, met kwastjes voor de zus, met een geometrisch figuur (tetrahedraal naar ik me heb laten vertellen) voor mijn secret santa. 

En voor de papa en de Berlijnse schoonbroer die geen cadeaus wil tenzij zelfgemaakte (man naar mijn hart!), elk een sleutelhanger zoals zij het voordeed. 

Een stukje van mezelf geven. Meteen mijn goed voornemen voor 2015…

 

Welkom Gust!

We kunnen hier wel spreken van een babyboom in de vriendenkring. Voor de vriend gaat dat gepaard met wat stress (“ist dan bijna aan ons?”), bij mij met veel naaikriebels. Tijd om me nog eens in het maken van babyspullen te verdiepen…

En dan is daar Pinterest. Natuurlijk.

Ik maakte een bord “babycadeaus”. Dat voedde echter de geruchten “dat het nu dan toch wel echt aan ons is”, wat de stress bij de vriend alleen maar kon verhogen. Bovendien bleken er onder de toekomstige mama’s ook grote Pinterestfanaten die natuurlijk gingen spieken wat ze binnenkort van ons konden verwachten bij het kraambezoek. Zo leerde ik dan werken met verborgen borden. Ik leer al doende.

En terwijl baby 1 nog even op zich liet wachten, hopelijk niet omdat ik nog niet klaar was met dat betreffende babycadeau, kwam baby 2 een beetje sneller dan verwacht. Gelukkig lag dat cadeautje wel al klaar.

Patroon wikkeldeken: Made by Jo/Stof: Puzzled Milly van Soft Cactus
Patroon slab: Skirt_as_top/Stof: Puzzled Milly van Soft Cactus

Een warm wikkeldekentje voor de winterse kou. Een slabbetje. En een olifant. Omdat ik die zo schattig vind.

Welkom Gust!

Patroon olifant: zelf getekend/ Stof: Puzzled Milly van Soft Cactus 

PS. Baby 1 maakte intussen ook zijn intrede. Nu ook daar snel op kraambezoek…

A little sparkle

Ik hou wel van eenvoud. Van simpel.

Een eenvoudig patroon met een schoon stofke, met een mooi detail, een speciale knop of een stiekem prachtig voeringsstofje. Met een beetje sparkle dus.

Het patroontje van de Viva-top stond dan ook meteen op de veel te lange “als-ik-ooit-eens-vijf-minuten-tijd-heb”-lijst. De sparkle is in dit geval wat letterlijker te nemen en hoewel ik normaal niet zo’n blinkende meid ben, vond ik dat in dit geval een beetje glamour geen kwaad kon. Pailletten zouden het worden, in goud.

De opdracht voor een eenvoudig bloesje in de naailes verhuisde het topje meteen naar bovenaan mijn to do-lijst. Het maakt het resultaat weliswaar rijkelijk laat voor het herfstweer maar misschien toch draagbaar voor feestjes.

De stof is heerlijk zacht en valt zalig. De kleur verandert een beetje mee naargelang het licht van crème naar licht oudroze. Ik heb me laten vertellen dat het kleur “champagne” heet. Dat is ook een beetje sparkle toch?

Patroon: Viva top van La Maison Victor/ Stof: Modecoupon/ Paillettenlint: Veritas