Zalig vind ik het, babyspulletjes naaien. Voor een tweeling bleek dat dubbel zo fijn wegens dubbel zoveel schattigheid en dubbel zoveel plezier bij het geven!
Warme dekentjes tegen de koude van de herfst volgens het beproefd recept en slabbetjes om te smossen in stijl.
Welkom Ella en Laure!
patroon wikkeldeken: made by Jo/ stof: Linnamorata bij Sublim Shop
Wip
Ik heb er wel eens last van, van uitstelgedrag. En dan vloeken. Of zuchten. En steeds opnieuw denken dat ik de volgende keer vroeger zal beginnen. Wat ik uiteraard niet doe.
Bij het vorige trouwfeest haalde ik de deadline maar net. Dit jaar ben ik naar mijn normen eeuwen op voorhand klaar. Ik maakte een jurk, vond in de solden een gilet voor erop en zowaar nog een paar accessoires. Maar die jurk krijg je dus voorlopig nog niet te zien. De lieverds trouwen op 18 juli, nog even wachten dus.
Al beloof ik niet dat de jurk hier snel daarna zal verschijnen. In naaien en bloggen loopt mijn uitstelgedrag namelijk nogal uit de hand. Tussen idee en uitwerking zit vaak schandalig veel tijd. In mijn hoofd maakte ik al zoveel stukken… Soms zitten er teveel in mijn hoofd en weet ik niet meer waaraan eerst beginnen. Ik ben geen snelle naaister dus voor die uitwerking heb ik nog meer tijd nodig. Dan duurt het vaak nog langer vooraleer ik aan foto’s geraak. De zon schijnt niet of het kleed zit in de was of mijn lief is niet thuis om foto’s te trekken. En dan nog bloggen. Soms zitten er al zinnen in mijn hoofd, soms begin ik gewoon te schrijven. Soms gaat dat heel snel, soms duurt dat dus wat langer.
Deze jurk is daar het beste voorbeeld van.
Ik wist al dat ik ze wou maken toen het patroon vorig jaar verscheen. Toen kwamen daar eerst de blousen tussen. De module blouse-jurk in de naailes, weet je wel. Na de uitdaging van de bloesjes, had ik nood aan eenvoud dus kwam er in maart eerst nog deze winterjurk van onder de naaimachine. Ondertussen lag de stof in april al te wachten. Vogels en June, dat leek me wel een match. Ik vond ze bij Georgette.
In mei was de jurk eindelijk klaar. In juni droeg ik ze de eerste keer, heel toepasselijk. Toen vond het lief ook een momentje voor een paar foto’s. En voila, in juli staat ze online. Meer dan een jaar later dus.
Maar kom. Ik draag ze graag. En misschien kan ik dan nu beginnen aan die jumpsuit die ik ook al ongeveer een jaar in mijn hoofd heb zitten?
We kunnen hier wel spreken van een babyboom in de vriendenkring. Voor de vriend gaat dat gepaard met wat stress (“ist dan bijna aan ons?”), bij mij met veel naaikriebels. Tijd om me nog eens in het maken van babyspullen te verdiepen…
En dan is daar Pinterest. Natuurlijk.
Ik maakte een bord “babycadeaus”. Dat voedde echter de geruchten “dat het nu dan toch wel echt aan ons is”, wat de stress bij de vriend alleen maar kon verhogen. Bovendien bleken er onder de toekomstige mama’s ook grote Pinterestfanaten die natuurlijk gingen spieken wat ze binnenkort van ons konden verwachten bij het kraambezoek. Zo leerde ik dan werken met verborgen borden. Ik leer al doende.
En terwijl baby 1 nog even op zich liet wachten, hopelijk niet omdat ik nog niet klaar was met dat betreffende babycadeau, kwam baby 2 een beetje sneller dan verwacht. Gelukkig lag dat cadeautje wel al klaar.
Patroon wikkeldeken: Made by Jo/Stof: Puzzled Milly van Soft Cactus
Patroon slab: Skirt_as_top/Stof: Puzzled Milly van Soft Cactus
Een warm wikkeldekentje voor de winterse kou. Een slabbetje. En een olifant. Omdat ik die zo schattig vind.
Welkom Gust!
Patroon olifant: zelf getekend/ Stof: Puzzled Milly van Soft Cactus
PS. Baby 1 maakte intussen ook zijn intrede. Nu ook daar snel op kraambezoek…
Ik hou wel van eenvoud. Van simpel.
Een eenvoudig patroon met een schoon stofke, met een mooi detail, een speciale knop of een stiekem prachtig voeringsstofje. Met een beetje sparkle dus.
Het patroontje van de Viva-top stond dan ook meteen op de veel te lange “als-ik-ooit-eens-vijf-minuten-tijd-heb”-lijst. De sparkle is in dit geval wat letterlijker te nemen en hoewel ik normaal niet zo’n blinkende meid ben, vond ik dat in dit geval een beetje glamour geen kwaad kon. Pailletten zouden het worden, in goud.
De opdracht voor een eenvoudig bloesje in de naailes verhuisde het topje meteen naar bovenaan mijn to do-lijst. Het maakt het resultaat weliswaar rijkelijk laat voor het herfstweer maar misschien toch draagbaar voor feestjes.
De stof is heerlijk zacht en valt zalig. De kleur verandert een beetje mee naargelang het licht van crème naar licht oudroze. Ik heb me laten vertellen dat het kleur “champagne” heet. Dat is ook een beetje sparkle toch?
Patroon: Viva top van La Maison Victor/ Stof: Modecoupon/ Paillettenlint: Veritas
Ik weet niet of het ligt aan de versleten staat van de meeste van mijn favoriete handtassen of aan het krijgen van “Mijn tas” voor mijn verjaardag, maar ik maakte de laatste tijd veel tassen. Kleintjes en grote, zoals u al kon zien. Ik maak ze ondertussen bij wijze van spreken met mijn ogen dicht.
Tijd voor wat uitdaging dus.
Uitdaging 1
Dat ik van een print laten doorlopen nog geen kaas gegeten heb, daar kwam ik eerder al voor uit. Tijd om me daar dan toch eens aan te wagen. Dacht ik. Dit prachtig stofje vraagt er toch om?
De stof had ik al even liggen, inspiratie vond ik bij haar. Het zou dus een Vink-tas worden. Geloof het of niet, na al die tassen de laatste tijd, toch pas mijn allereerste Vink-tas. Maar zeker niet de laatste.
Ik spendeerde evenveel tijd aan het puzzelen met de stof als aan het stikken zelf. Op zoek naar de mooiste stukjes en eerlijk is eerlijk, op zoek naar de manier om die print te laten doorlopen. Ik beperkte me dus tot de zak. Aan die bodem ben ik niet meer begonnen. Ik vind het wel een leuk resultaat maar die prints laten kloppen, er zou me toch iemand eens moeten uitleggen hoe je dat echt moet aanpakken.
Met de bolletjesvoering ben ik erg blij. Zeker omdat ik die te danken heb aan een naaivriendin op een naaiavondje. Ik had zelf niet meer genoeg maar die bolletjes zijn toch leuker dan een effen stuk, niet? Een goeie ruil voor een stuk biais, merci Jolien!
Patroon: Vink-tas/Stof: Ikea/Tassenband: Koekepeertje
Uitdaging 2
Ik zag deze zomer ergens een tas. Ik weet niet meer waar of wanneer, misschien wel in mijn dromen. Dat het een tas was waar ik van bleef dromen, dat was zeker. Ik zag de vorm en de kleuren. En toen ook de stof waarmee dat zou lukken. Dus die dan maar eens proberen maken? Zelf tekenen dan? Uitdaging!
Het werd een werk van lange adem. Rekenen en tekenen, ruimtelijk inzicht, krabbelen en zuchten. Het “patroon” staat getekend op het kasticketje van de Veritas en is waarschijnlijk enkel voor mij nog leesbaar. Maar ze is af en reken maar dat ik er vandaag nog mee op stap ga!
Voor de verzonken rits ging ik ten rade bij “Mijn tas” en gebruikte ik de uitleg voor de Lena.
Binnenin, alweer, een bolletjesvoering en handige sleutel- en telefoonzakjes.
Patroon: zelfgetekend/Stof: Ikea/Tasgrepen: Veritas
De laatste tijd kwamen er vooral kleedjes vanonder de naaimachine. De verjaardag van de middelste zus was echter een perfecte gelegenheid om nog eens een tas te maken. Een lekker grote die ze mee kan nemen op haar dagelijkse pendeltrip met de trein. Gelukkige verjaardag zus!
Het werd een omkeerbare tote bag, gebaseerd op dit patroon van Sew Natural. Meteen is de goesting er terug om nog wat tassen te maken. Ik kan ook wel een grote draagtas gebruiken. Wordt vervolgd dus.
Patroon: Keerbare shopper van Sew Natural/Stof: Ikea en Zeeman
Ik kondigde het hier reeds aan, het zou niet bij één Belladone blijven. Een retroversie deze keer, na de romantische.
Dit stofje zou oorspronkelijk een rokje worden. Maar dat was buiten de liefde voor dit patroontje gerekend. Ik puzzelde en puzzelde tot ik er alle stukjes uit kon halen. Behalve de tegenzak dan, die werd in een bijpassend blauw gemaakt. Prints laten doorlopen, daar ontbreekt het vernuft me (nog?) voor dus daar ben ik niet aan begonnen.
Ik reken dus op dat beter weer volgende week…
Patroon: Belladone – Deer and Doe / Stof: Stenzo Textiles – Stoffenspektakel
Een tijdje geleden viel er een (polka)dotje van een kaartje in de bus. Ik kreeg meteen inspiratie voor een zelfgemaakt cadeautje. Dit ligt er dus al even maar wachtte nog op een babybezoekje.
Een kleine speurtocht in mijn lappenmand leverde het perfecte polkadotje op en van deze had ik nog een restje van dat mooie okergeel van Koekepeertje. Ik was meteen weg van het vogeltje met de hartjesvleugels dus dat appliqueerde ik op een body uit de Hema.
Het okergele stofje is zalig zacht en bracht me op het idee van een voellapje. Opnieuw op zoektocht dan maar, deze keer in de lintjesmand. Daar zit zoveel in dat ik al te gemakkelijk bijpassende lintjes vond. Met een stukje van een plastic zak ertussen gestikt werd het meteen een knisperdoekje.
Dit patroontje, dat was liefde op het eerste gezicht. Dat rugje!
Ik zou er dus zo eentje voor mezelf maken. Ooit. Op een dag.
Het begon met de zoektocht naar een stofje. Een romantisch zo. Met bloemetjes liefst.
Zoveel stofjes op het stoffenspektakel gezien maar met deze, daarmee was het ook liefde op het eerste gezicht. Nog even zoeken in de reuzenstapel van coupons tot ik voldoende stof had.
Nu heb ik gelukkig wat teveel. Voor een bijpassend tasje, een Juliette misschien?
Het kleedje werd helemaal wat ik in mijn hoofd had. En het patroon werd al een tweede keer geknipt. Ik reken namelijk op veel zon en gelegenheid voor zomerkleedjes binnenkort!
Deze keer had ik wel een fotograaf ter beschikking maar helaas ook wat verward haar…
Patroon: Belladonne van Deer and Doe – Stof: Stoffenspektakel
Rok/Pantalon. Zo heet dat. Mijn tweede jaar naailes bestaat uit rokken en broeken, zakken en plooien, ritsen en lussen. Ik leerde over zakken in alle maten, in alle vormen en op allerlei plaatsen. Ik oefende op een broekritssluiting en toen ik die onder de knie had, besloot ik deze in een rok te steken. Onder het motto alles minstens twee keer maken om het goed te kunnen, weet uw wel. Zo’n sportief model, recht en kort, vind ik wel het mooist met een riempje. Lussen dus. En als we dan toch bezig waren, graag met achterzakken én jeanszakken. Oh ja, en een horlogezakje. Ik voelde me blijkbaar best moedig toen ik de plannen maakte. Gelukkig heb je dan de naailes. En de naaijuf. Waardoor ik best blij ben met het resultaat. Hier en daar kon het misschien wat rechter en preciezer maar ik heb me laten vertellen dat ik de enige ben die dat ziet… Nog voor de naaimachine de verhuisdoos in gaat, legde ik nog snel de laatste hand aan dit rokje. De stof vond ik bij deze fijne webshop , toen ik daar een bon won via Hipsterkids, en is heerlijk zacht. Nu nog even proberen dragen. Vooraleer dit ook in een kartonnen doos voor de verhuis verdwijnt.
Patroon: Burda 01/2014 – Stof: Koekepeertje/Stoffenspektakel
So Sanne 