Uitstelgedrag…

Ik heb er wel eens last van, van uitstelgedrag. En dan vloeken. Of zuchten. En steeds opnieuw denken dat ik de volgende keer vroeger zal beginnen. Wat ik uiteraard niet doe.

Bij het vorige trouwfeest haalde ik de deadline maar net. Dit jaar ben ik naar mijn normen eeuwen op voorhand klaar. Ik maakte een jurk, vond in de solden een gilet voor erop en zowaar nog een paar accessoires. Maar die jurk krijg je dus voorlopig nog niet te zien. De lieverds trouwen op 18 juli, nog even wachten dus.

Al beloof ik niet dat de jurk hier snel daarna zal verschijnen. In naaien en bloggen loopt mijn uitstelgedrag namelijk nogal uit de hand. Tussen idee en uitwerking zit vaak schandalig veel tijd. In mijn hoofd maakte ik al zoveel stukken… Soms zitten er teveel in mijn hoofd en weet ik niet meer waaraan eerst beginnen. Ik ben geen snelle naaister dus voor die uitwerking heb ik nog meer tijd nodig. Dan duurt het vaak nog langer vooraleer ik aan foto’s geraak. De zon schijnt niet of het kleed zit in de was of mijn lief is niet thuis om foto’s te trekken. En dan nog bloggen. Soms zitten er al zinnen in mijn hoofd, soms begin ik gewoon te schrijven. Soms gaat dat heel snel, soms duurt dat dus wat langer.

Deze jurk is daar het beste voorbeeld van.

Ik wist al dat ik ze wou maken toen het patroon vorig jaar verscheen. Toen kwamen daar eerst de blousen tussen. De module blouse-jurk in de naailes, weet je wel. Na de uitdaging van de bloesjes, had ik nood aan eenvoud dus kwam er in maart eerst nog deze winterjurk van onder de naaimachine. Ondertussen lag de stof in april al te wachten. Vogels en June, dat leek me wel een match. Ik vond ze bij Georgette.

In mei was de jurk eindelijk klaar. In juni droeg ik ze de eerste keer, heel toepasselijk. Toen vond het lief ook een momentje voor een paar foto’s. En voila, in juli staat ze online. Meer dan een jaar later dus.

Maar kom. Ik draag ze graag. En misschien kan ik dan nu beginnen aan die jumpsuit die ik ook al ongeveer een jaar in mijn hoofd heb zitten?

Jurkjesliefde

Na dit marathonproject was ik toe aan snel resultaat. Iets eenvoudig dus. De Harlequin met enkel een voor- en achterpand leek me dan ook perfect. Ik zag al talloze versies passeren met hier, hier en hier een aantal uitvoeringen die mijn zin om aan dit patroon te beginnen alleen maar aanwakkerden.

Het leek lang bij een idee te blijven. Een plan om ooit, als ik eens vijf minuten tijd had, ook zo’n jurk toe te voegen aan mijn kleerkast. Kleedjes heb je nooit genoeg, toch?

Tot ik in de wintersolden een paar wollen stofjes op de kop tikte. In een daarvan zag ik meteen een Harlequin, mijn Harlequin. Soms lijkt het allemaal samen te vallen. Dat idee in je hoofd en de stof in je hand.

Mijn verwachtingen werden helemaal ingelost. Het patroon is eenvoudig en ik kreeg snel resultaat. Net wat ik zocht.

Het achterpand knipte in in twee om er een zichtbare rits in te zetten. Niet dat dat nodig was, ik krijg de jurk zo over mijn hoofd. Puur voor de sier. Omdat dat idee ook in mijn hoofd zat.

Weer een plan minder in mijn hoofd? Niet echt. De jurk was zo leuk om te maken dat er nog voor ik ze kon afwerken alweer een paar ideeën bijkwamen… Kleedjes heb je nooit genoeg, toch?

Patroon: Harlequin van La Maison Victor/Stof: Modecoupon

Een stukje van mezelf

Ik maakte ook vorig jaar kerstcadeaus voor mensen die ik een warm hart toedraag. Toen ik bij haar over dit initiatief las, zette dat mijn goede voornemen kracht bij.  Zelfgemaakte cadeaus vind ik sowieso leuk maar geef toe, een stukje van jezelf, dat klinkt nog zoveel leuker.

Dus gaf ik dit jaar weer stukjes van mezelf. Met veel liefde.

Het idee voor de cadeauzakjes haalde ik uit de feesteditie van La Maison Victor. De durf om te stempelen met textielverf bij haar. Erin fijne kettinkjes, met kwastjes voor de zus, met een geometrisch figuur (tetrahedraal naar ik me heb laten vertellen) voor mijn secret santa. 

En voor de papa en de Berlijnse schoonbroer die geen cadeaus wil tenzij zelfgemaakte (man naar mijn hart!), elk een sleutelhanger zoals zij het voordeed. 

Een stukje van mezelf geven. Meteen mijn goed voornemen voor 2015…

 

A little sparkle

Ik hou wel van eenvoud. Van simpel.

Een eenvoudig patroon met een schoon stofke, met een mooi detail, een speciale knop of een stiekem prachtig voeringsstofje. Met een beetje sparkle dus.

Het patroontje van de Viva-top stond dan ook meteen op de veel te lange “als-ik-ooit-eens-vijf-minuten-tijd-heb”-lijst. De sparkle is in dit geval wat letterlijker te nemen en hoewel ik normaal niet zo’n blinkende meid ben, vond ik dat in dit geval een beetje glamour geen kwaad kon. Pailletten zouden het worden, in goud.

De opdracht voor een eenvoudig bloesje in de naailes verhuisde het topje meteen naar bovenaan mijn to do-lijst. Het maakt het resultaat weliswaar rijkelijk laat voor het herfstweer maar misschien toch draagbaar voor feestjes.

De stof is heerlijk zacht en valt zalig. De kleur verandert een beetje mee naargelang het licht van crème naar licht oudroze. Ik heb me laten vertellen dat het kleur “champagne” heet. Dat is ook een beetje sparkle toch?

Patroon: Viva top van La Maison Victor/ Stof: Modecoupon/ Paillettenlint: Veritas

 

 

 

Zonnige broek

Terwijl heel Vlaanderen Blogland de “sunny pants” uit La Maison Victor reeds maakte in verschillende oh-zo-mooie versies, legde ik nog de laatste hand aan een zsazsa-tje. Een gewoon A-lijntje, niet veel werk dus maar die voering vastmaken met de hand bleef een beetje liggen…

Ondertussen staken al die instagramfoto’s en blogposts me de ogen uit en kreeg ik meer en meer zin in een eigen sunny pants. Het tijdschrift bleek hier plaatselijk vrij onvindbaar dus ik wachtte geduldig op mijn internetbestelling. Gelukkig bracht de post het boekje snel naar mijn nieuwe huis! Nu nog op zoek naar het juiste stofje. Veel ideeën, veel mogelijkheden en dan wordt het soms moeilijk… Bij veel stofjes kreeg ik iets teveel pyamagevoel en hoewel dat zeer comfortabel is, wou ik met de sunny pants toch graag de deur uit!

De broek zelf nam eigenlijk minder tijd in dan het hele voorbereidingsproces, achteraf bekeken. Het patroon is echt eenvoudig, al moest ik wel een beetje versmallen en verlengen.

En hier zit ik dan, in mijn sunny pants. Gezellig comfortabel. Voor betere foto’s is het nog even wachten tot ik beroep kan doen op een fotograaf. Ik heb het heel lief gevraagd aan de kat maar die kwam liever gewoon op de broek liggen. Toch al één fan!

 

Patroon: Sunny pants – La Maison Victor   Stof: Modecoupon

 

PS. Aan al die andere fans vanavond, ik weet dat het niet de juiste kleuren zijn maar er zit toch al geel en zwart in en ik doe nu meteen een rode t-shirt aan, beloofd!